Toon items op tag: EU

Voorzitter. Ik zal mijn bijdrage eindigen met dat vermaledijde groepsverbod. Laat ik beginnen met de vraag waarom deze wetgeving hier voorbij komt. Dit is allemaal vastgelegd in het energieakkoord, dat in dit huis nooit als zodanig is behandeld. De wetgeving die erop volgt echter wel, zoals nu dus ook weer. De Algemene Rekenkamer heeft berekend dat het energieakkoord 73 miljard kost als het kabinet aan al zijn doelstellingen wil voldoen. Deze 73 miljard wordt vooral betaald door het mkb en onze huishoudens. Als je het mkb en de huishoudens opzadelt met 73 miljard aan lastenverhoging zal dit uiteraard leiden tot lagere bestedingen en minder werkgelegenheid, wat welvaart kost. Bij de Nationale Energieverkenning aan de overkant kwam er volgens mij ook nog eens 8 miljard aan SDE-subsidies bij. Klopt dat? Moeten wij dat nog bij de 73 miljard optellen?

Bijdrage Alexander van Hattem

Voorzitter,

Het is een bijzondere eer om in deze prachtige historische zaal voor het eerst te mogen spreken. Het  onderwerp van het voorliggende wetsvoorstel, de wijziging van de Spoorwegwet, lijkt niet zo spannend, maar dat was wel eens anders: in 1860 verwierp in deze zaal de Eerste Kamer de toen voorliggende nieuwe spoorwegwet, wat de val betekenende van het kabinet Rochussen.[1] Deze eerste minister Jan Jacob Rochussen was overigens een geboren Brabander en zijn vader zat in Provinciale Staten van Noord-Brabant.[2] Dat legt in deze maidenspeech een bruggetje tot een kort persoonlijk puntje: naast het lidmaatschap van deze Eerste Kamer vertegenwoordig ik ook de Partij voor de Vrijheid in Provinciale Staten van Noord-Brabant. Mijn woordvoerderschap in deze kamer op IMRO sluit uitstekend aan bij de kerntaken van de provincie, waardoor een goede wisselwerking ontstaat: de ervaring met uitwerking van landelijke wet- en regelgeving op decentraal niveau is hier voor mij van toegevoegde waarde en tegelijkertijd wil ik hier in Den Haag ook de belangen van onze burgers goed vertegenwoordigen. Voor mij is het ook nog even wennen aan de werkwijze van deze kamer, die toch weer heel anders is dan in Provinciale Staten. Zeker bij dit onderwerp heb je het gevoel op een rijdende trein te stappen.

Bijdrage Marjolein Faber

Voorzitter.
Voordat ik reageer op de beantwoording van de minister moet mij van het hart dat ik van de ene in de andere verbazing ben gevallen. Voorafgaand aan dit debat had ik niet de illusie dat de aanwezige senatoren en de minister opeens het licht zouden zien en een vurig pleidooi zouden houden over een EU die dicht bij de burgers zou staan.
Verbaasd ben ik niet over de pro-Europese houding van partijen als het CDA en D66. Nee, van die partijen weten we immers dat ze streven naar een nog grotere EU, bar weinig vertrouwen hebben in de kracht van ons Nederland en zo ongeveer alle bevoegdheden naar de EU willen overhevelen.
Verbaasd ben ik ook niet over de bangmakerij waarbij de mantra "zonder EU geen veiligheid" weer eens van stal wordt gehaald. Nee, het was vooral de VVD die de wenkbrauwen deed fronsen. De VVD wierp tijdens de eerste termijn haar kritische masker dat zij tijdens de verkiezingen droeg af en liet zich van haar meest pro-Europese kant zien. Zo pleitte deze partij voor een verdere politieke inbedding in de EU. Dit betekent dus gewoon: meer bevoegdheden van de nationale lidstaten naar de EU, dus meer EU. Verder distantieerde de VVD zich in de eerste termijn van het voorstel om de buitengrenzen te sluiten om zo de enorme migratiestromen een halt toe te roepen. Komt de Tweede Kamerfractie van de VVD eens met een goed voorstel, wordt dat door de Eerste Kamerfractie van de VVD getorpedeerd. Als het al gaat om het werkelijke probleem, namelijk de islam, geeft de VVD net als andere partijen al helemaal niet thuis. De VVD hier in de Eerste Kamer laat haar ware gezicht zien. Wederom het bewijs dat de praatjes van de VVD tijdens de verkiezingsstrijd helemaal niets waard zijn.