dinsdag, 26 april 2016 17:30

Overeenkomsten tussen verhuurders en huurders betreffende energieprestatievergoeding

Bijdrage van Danai van Weerdenburg

Voorzitter. Vandaag spreken wij over energieprestatievergoedingsovereenkomsten tussen verhuurders en huurders. Kort gezegd in gewone mensen-taal: door duurzame renovatie van huurwoningen moeten de energiekosten naar nul gaan en huurders betalen geen energierekening aan een energiebedrijf meer maar in plaats daarvan een vergoeding aan hun verhuurder.

Zogenaamde ‘nul-op-de-meter’-woningen. De huurder moet dan wel een ingijpende verbouwing toestaan aan zijn huurwoning maar krijgt daar uiteindelijk een moderne, geïsoleerde comfortabeler woning voor terug.
Althans, dat is de bedoéling.
Uit de ruim 600 nul-op-de-meter renovaties die inmiddels zijn gerealiseerd, blijkt dat een goed idee op de tekentafel in de praktijk vaak helemaal niet zo goed werkt. Een probleem waar overigens meer projecten uit de ‘groene religie’ last van hebben. Zoals de bewierookte windmolens, die nog altijd slechts op subsidie draaien.

Talrijke voorbeelden zijn er inmiddels, waarbij huurders na de duurzame renovatie van hun woning met zoveel problemen achterblijven dat van huurgenot nog amper sprake is.
Veel huurders hebben achteraf spijt van hun instemming met de renovatie.
Zo is er de wijk in Tilburg, waar bewoners na de verbouwing in hun nul-op-de-meter woningen zo letterlijk in de kou zaten dat ze moesten bijverwarmen met petroleumkachels!
En het Drentse Nieuw-Buinen waar bewoners geen oog meer dicht doen door het lawaai van de nieuw geïnstalleerde balansventilatie. Zo zijn er meer projecten die uitlopen op een teleurstelling. Een stortvloed aan klachten, maar bewoners worden amper serieus genomen. De reactie van deelnemende corporaties en bouwbedrijven is vaak: “de geluidsoverlast valt heus wel mee” en “men moet gewoon nog leren om te gaan met de moderne woning” of “het went wel”.

En áls de problemen al erkend worden, dan doen bouwbedrijven en corporaties dat vaak af met: “kinderziektes zijn inherent aan zo’n innovatief project” en “er wordt hard aan gewerkt de problemen op te lossen.” Maar nog vóórdat alles goed en wel verholpen is starten ze ondertussen gewoon nieuwe renovatieprojecten. Want het groene prestigeproject dat toepasselijk ‘Stroomversnelling’ heet, dendert onverminderd voort. Het doel is immers om 111.000 huurwoningen duurzaam gerenoveerd te hebben in 2020.

Er staat dus nog heel wat huurders heel wat ellende te wachten. Mijn fractie heeft hier grote zorgen over. In antwoord op deze zorgen heeft de minister gezegd dat in het geval van renovatie geldt dat een huurder zal moeten instemmen met een renovatie tot nul-op-de-meterwoning. En als uit eerdere ervaringen blijkt dat bewoners ontevreden zijn zal het voor de verhuurder doorgaans lastiger worden om voor de verder uitrol van het project, of van een volgend project, de vereiste instemming van huurders te krijgen.
Kortom, de huurder kan toestemming weigeren. Maar dat vind ik iets te makkelijk, voorzitter. Want daarbij gaat de minister voorbij aan de ronkende reclame-praatjes waar huurders mee verleid worden en de bijbehorende juich-folders die vooral de voordelen van de duurzame renovatie benadrukken waardoor zij overgehaald worden om in te stemmen met de verbouwing.

En ook het feit dat het in veel gevallen om wooncomplexen van corporaties gaat, waarbij vaak tientallen woningen tegelijk worden gerenoveerd draagt bij aan de druk op individuele huurders om in te stemmen. Immers, als al je buren in het woonblok hebben ingestemd, dan wordt het wel heel lastig om als enige te weigeren.

De minister benadrukt ook steeds dat de ambitie van het project Stroomversnelling om 111.000 nul-op-de-meter woningen in 2020 te hebben gerealiseerd, “een initiatief is van marktpartijen”. Dat kan wel zo zijn, maar door het wettelijk regelen van energieprestatievergoedingsovereenkomsten krijgt het wel een dik ‘overheidsstempel’. Ik zou graag willen dat de minister dat erkent. Ook zou ik hem willen vragen of hij vindt dat huurders vooraf eerlijke en volledige informatie krijgen over de gevolgen en mogelijke problemen die een nul-op-de-meter renovatie met zich mee kan brengen. En of hij daar mogelijkheden tot verbetering ziet.

Voorzitter, ‘nul-op-de-meter’ werkt nog té vaak niet, of niet goed genoeg. Een probleem wat vaker voorkomt met nieuwe technieken in de bouw, die al geïmplementeerd worden voordat ze goed en wel uitgetest en uitontwikkeld zijn en daardoor voor veel ellende zorgen bij bewoners, die eigenlijk worden gebruikt als proefkonijnen.

In dit groen-religieuze prestige-project zijn de bewoners de zwakkere partij, die nu te makkelijk opzij geschoven worden als ‘zeurpieten’ door corporaties en bouwbedrijven.
Dat gebeurde enkele jaren geleden ook in de Amersfoortse nieuwbouwwijk Vathorst, weet u het nog? De bewoners daar werden letterlijk ziek van de spikplinternieuwe –achteraf gezien verkeerd geïnstalleerde- energiezuinige balansventilatiesystemen.

Tot slot zou ik, als bewoner van een woning met balansventilatie, de huurders die een besluit moeten nemen over instemming met een duurzame renovatie de volgende tip willen geven: zet eens een dag en een nacht de stofzuiger aan op de gang. Als je daar prima mee kan leven en ondanks het geluid toch goed slaapt, ben je klaar voor een duurzame renovatie. Zo niet, zeg dan gewoon nee en hou voet bij stuk tegenover de woningcorporatie, hoe moeilijk dat ook is.

Voorzitter, de PVV vindt dat de groene religie al genoeg slachtoffers heeft gemaakt. En wij pleiten immer voor een scheiding tussen kerk en staat, zo ook tussen ‘groene’ kerk en staat. Zolang de kinderziektes waar deze techniek mee kampt nog niet adequaat zijn verholpen zouden er geen nul-op-de-meter projecten meer moeten worden gestart in Nederland.

775 keer gelezen