Nederlands
Tot grote teleurstelling van Europa heeft de Arabische lente geen verbetering gebracht voor vrouwen in de landen Marokko, Algerije, Tunesië, Egypte en Libië. Zolang deze landen lid zijn van de Organisation of Islamic Co-opration komt er ook geen verbetering.
De regimes van deze landen proberen het beeld op te werpen dat zij er naar streven om de positie van de vrouw te verbeteren. Zij laten Europa horen wat Europa graag wil horen, zodat de Europese elite opgelucht kan adem halen, en denkt dat het allemaal wel goed komt. En ondertussen gaat geweld tegen vrouwen gewoon door en neemt zelfs toe. In Marokko waren er in 2013 40.000 kindhuwelijken, waarvan in 25% van de gevallen het meisje jonger was dan 15 jaar. En deze trend neemt toe. Tot 2013 was polygamie in Tunesië en Libië verboden. In februari van dat jaar is polygamie weer toegestaan in Libië. De Forward Organisation geeft aan, dat het vermoeden is, dat in Egypte het percentage vrouwen dat besneden is, 97% is. Dit kan haast niet hoger.
De 5 landen, die besproken worden in dit rapport, zijn sinds 1969 allen lid, van de Organisation of Islamic Co-opration. De Organisation of Islamic Co-opration heeft als doel om samenlevingen te islamiseren en de sharia geleidelijk te implementeren. De sharia voorziet in familierecht, waarin geen sprake is van gender gelijkheid. Om hen dan ook op te roepen middels een resolutie tot het wijzigen van het familierecht ter verbetering van gender gelijkheid, in deze landen, is een heilloze missie, daar deze landen nooit de sharia zullen verwerpen.
Om voorts in het rapport aan te geven dat landen zoals Marokko en Tunesie een voorbeeld rol kunnen spelen binnen internationale organisatie’s zoals de Organisation of Islamic Co-opration is dan ook onzin. Deze organisatie is het geesteskind van de moslimbroederschap. De leider van de afdeling van de moslimschap, gevestigd in Duitsland, El Zayat geeft doodleuk aan dat de Organisation of Islamic Co-opration een kruiwagen kan zijn voor een de facto kalifaat dat zich niet zodanig identificeert, maar kan starten met een laagje vernis van VN legitimiteit. En met steun in de rug van de Verenigde Naties kan het wereld kalifaat in de 21ste eeuw zo maar werkelijkheid worden, zonder dat de wereld zich dat realiseert. Een wereld kalifaat is niet enkel een ramp voor vrouwen, maar voor ieder vrij en weldenkend mens.